اندیکاسیون های انجماد تخمک شامل زنانی است که در معرض خطر از دست دادن باروری به دلایل زیر هستند: ابتلا به بیماری بدخیم و نیاز به پرتودرمانی در ناحیه لگنی و یا مداخله جراحی، اختلال عملکردی تخمدان (از کارافتادگی زودرس تخمدان، سندرم تحریک بیش از حد تخمدان، پاسخ ضعیف تخمدان به تحریک)، تمایل به تعویق انداختن بارداری به دلایل شخصی یا حرفه ای، اهدای تخمک، وجود مشکلات قانونی اخلاقی در انجماد جنین وعدم وجود اسپرم همسر پس از بازگیری موفق تخمک. از دلایل کاهش موفقیت IVF به دنبال لقاح تخمک های ذوب شده، آزاد شدن زودرس گرانول های قشری و سخت شدن زونا پلوسیدا می باشد.

طبیعت منحصر به فرد تخمک ( اندازه بزرگ، شکل کروی، منفرد بودن و شکنندگی آن) مسئول بقای کم آن پس از ذوب می باشد. در یک شکل نامنظم سلولی ( مانند فیبروبلاست و یا لنفوسیت) نسبت سطح به حجم بزرگ تر است و از نظر اسموتیکی سریع تر از یک تخمک به تعادل می رسد. در حالی که در یک جسم کروی بزرگ (مثل تخمک)، حداقل نسبت سطح به حجم، نسبت به هر شکل هندسی وجود دارد. در واقع کوچک تر بودن نسبت سطح به حجم، باعث افزایش طول مدت به تعادل رسیدن اسموتیکی می شود.

از سایر عوارض انجماد، آسیب به قطرات لیپیدی، غشاهای غنی از لیپید و میکروتوبول های سلولی است. آسیب به لیپیدها غير قابل برگشت بوده و باعث مرگ تخمک می شود. در مقام مقایسه با دیگر گونه ها، اگرچه محتوای لیپیدی تخمک انسانی به طور نسبی کم تر است ولی آسیب به غشا و دپلیمریزه شدن میکروتوبول ها و آرایش نادرست کروموزوم ها و آنیوپلوئیدی ممکن است به دنبال انجماد تخمک در انسان رخ دهد. در طی فرایند ذوب کردن و حذف ماده ضد یخ، شکل کروی تخمک ممکن است تنها اجازه انبساط کمی را بدهد و در نتیجه ی هجوم آب به داخل سلول، ممکن است غشا سلولی پاره شود.

بهتر است تخمک ها بین ۱۶ ساعت پس از بازگیری و بلافاصله پس از حذف سلول های کومولوسی، منجمد شوند. انجام ICSI حدود ۴-۲ ساعت پس از ذوب تخمک ها انجام می شود و حفظ این زمان کوتاه کشت، جهت کمک به بهبود انعطاف پذیری غشای تخمک (در هنگام سوراخ شدن توسط پیپت تزریق حين ICSI) ضروری است. نتیجه انجماد تخمک به سن بیمار، رژیم تحریک تخمک گذاری، کیفیت جنین حاصله، زمان انتقال جنین و روش آماده سازی رحم بستگی دارد. به نظر می رسد برنامه تحریک تخمک گذاری روی نتایج بالینی تخمک انجمادی، اثری نداشته باشد. مانع اصلی در موفقیت انجماد تخمک، بقای ضعیف آن است که به دلیل اندازه، میزان زیاد آب و آرایش کروموزومی شکننده تخمک است.

با تشکیل یخ داخل سلولی در حین فرایند انجماد یا ذوب، دوک میوزی آسیب می بیند. مانع دیگر، سخت شدن لایه های زونا پلوسیدا است که مانع لقاح طبیعی می شود. نتایج کارآزمایی های بالینی نشان داده اند که بقای تخمک پس از انجماد شیشه ای و ذوب ۹۷-۹۰ درصد، میزان لقاح ۷۹-۷۱ درصد، میزان لانه گزینی ۴۱-۱۷ درصد و میزان بارداری کلینیکی ۳۶-۶۱ درصد است و میزان بارداری کلینیکی به ازای هر تخمک ذوب شده ۱۲-۴/۵ درصد است. میزان بقاء لقاح و حاملگی حاصل از تخمک های منجمد شده در حال افزایش است. اگرچه تعداد حاملگی ها و زایمان های حاصل از تخمک های منجمد شده هم چنان کم است، ولی این تعداد به سرعت در حال افزایش است. میزان بروز اختلالات کروموزومی در جنین های انسانی حاصل از تخمک های منجمد شده تفاوتی با جنین های حاصل از تخمک های تازه ندارد.